intro :)

Wspominałem już, że nie jestem wyznawcą psychoanalizy (argument o niefalsyfikowalności mnie przekonuje), ale sądzę, że pogląd, iż to lata dzieciństwa kształtują w olbrzymiej części naszą psychikę jest słuszny. Zastanawiając się bowiem np. nad zjawiskiem stresu, tak aktualnego w naszych społecznościach, czy wręcz lęku, można odnaleźć pewne przyczyny właśnie we wczesnych stadiach naszego rozwoju. Mam tu na myśli choćby kwestię komunikowania dziecku tego, że jeśli coś zrobi nieidealnie to może to naprawić. W odróżnieniu oczywiście przekazu - musisz to zrobić wspaniale bo w ogóle musisz być idealny. Nie możesz pozwolić sobie na poprawki... W ten bowiem sposób wskazujemy prostą ścieżkę w kierunku ciągłego stawiania wymogów, na każdym wręcz kroku. Nie ma momentu na odpoczynek, a już na pewno nie ma czasu na błąd. To musi prowadzić do lęku ...