Tak trochę w nawiązaniu, choć sam fragment pojawia się wcześniej niż poprzedni. Zatem: " Lecz jeślibyś mnie oswoił, moje życie nabrałoby blasku. Z daleka będę rozpoznawał twoje kroki- tak różne od innych. Na dźwięk cudzych kroków chowam się pod ziemię. Twoje kroki wybawią mnie z jamy jak dźwięki muzyki. Spójrz! Widzisz te łany zboża? Nie jem chleba. Dla mnie zboże jest nieużyteczne, łany zboża nic mi nie mówią. To smutne! Lecz ty masz złociste włosy. Jeśli mnie oswoisz, to będzie cudownie. Zboże, które jest złociste, będzie mi przypominało ciebie. I będę kochać szum wiatru w zbożu... "
Życzę. Kto ma uszy...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz