książę;

Bardziej lub mniej przypadkowo wpadł mi dziś w ręce "Książę" N. Machiavelliego. Trudno pa takiej lekturze oprzeć się pesymistycznej ocenie natury ludzkiej, którą przedstawia klasyk. Aczkolwiek próbuję, próbuję. Na użytek tej chwili taki wątek- autor opowiada o tym, że polityk- książę musi w swych działaniach przybierać często postawę lwa i lisa. Postawa tego drugiego jest potrzeba np. by upiększać fakt porzucania "przyrzeczeń". Autor ciągnie dosadnie- " Lecz konieczne jest umieć dobrze te naturę upiększać i być dobrym kłamcą i obłudnikiem; ludzie są tak prości i tak naginają się do chwilowych konieczności, że ten, kto oszukuje, znajdzie zawsze takiego, który da się oszukać". Powiem szczerze, że jeśli oceniałbym aż tak ostro ludzkie skłonności, to powinienem porzucić funkcjonowanie w przestrzeni publicznej. Aż tak źle nie oceniam póki co.